Natuur-liefhebbende sporters, zoals trailrunners, mountainbikers en wandelaars hebben een bijzondere relatie met de natuur. Echter, onbewust en onbedoeld dragen ze op plastic-gebaseerde sportkleding. Hiermee vervuilen ze de aarde, die ze juist zo diep koesteren.
Wat is het probleem?
De kledingindustrie is verantwoordelijk voor 10% van alle wereldwijde CO2 uitstoot. Het is daarmee de 6e grootste vervuilende industrie. De groeiprognose tot 2030 is 50% (bron)
Sportkleding wordt gemaakt van materialen zoals polyester, elasthaan en lycra. Dit zijn vormen van plastic, gemaakt door chemische stoffen uit ruwe olie te bewerken. Door deze kleding te dragen en te wassen, wordt lucht, bossen, rivieren en oceanen vervuild met microplastics (bron).
Onderzoek laat zien dat een huishouden elk jaar gem. 6kg aan microplastics de natuur in brengt (bron).
Gerecycled plastic is niet duurzaam
De meest voorkomende inspanningen van grote sportmerken zijn gericht op het recyclen van plastics, zoals polyester (rPET). Echter, uit recent onderzoek blijkt dat deze aanpak verre van duurzaam is (bron)
Het dragen van kleding op basis van plastic zorgt ervoor dat microplastics zowel lucht (door slijtage) als water (door wassen) vervuilen (bron).
Slechts 1 procent van alle kleding wordt gerecycled. Je kunt plastic beter recyclen tot flessen/verpakkingen (bron).
Zelfs als zou kleding van rPET (gerecycled plastics) hergebruikt worden, dan kunnen deze rPET vezels 2-3 keer worden gerecycled. Daarna belandt het alsnog op de vuilnisbelt (bron).
Door innovatief gebruik van puur natuurlijke materialen, duurzame productiemethode en met minimale transport door alles zoveel mogelijk lokaal te organiseren, kunnen we sporten én een positieve impact op de aarde maken.